Güzel bir haftayı da geride bırakmak için geri sayıma başladık. Aslında hem güzel hem özel bir hafta desem daha doğru…

Geçmişten bugüne kadar hep kan kaybettik aslında; yakarak, vurarak, asarak.. Oturduğumuz dalı kesmeye çalışan bir milletiz ne yazık ki, kesmeye…

Yeni bir güne merhaba, açan bir çiçeğe merhaba, tanıdık tanımadık herkese merhaba. Gelen sevgiliye, yeni doğan bir bebeğe merhaba. Bazen…

Sıkıntılarımız belki mutlu olduğumuz günlerden daha fazladır kim bilir; her hane kendi içinde, içindeki bireylerle ayrı bir hayat hikâyesi demek…

İçim sıkılınca soluğu deniz kenarında alırım, Deniz kokusunu olabildiğince içime çekerim. O alabildiğine mavilikte birçok düşünce silip gider aklımdan. Saatler…

Çocukluğum kayıp gidiyor,  Kömür karası avuçlarımdan. Kafamı kaldırabilirsem eğer, Güneş gözlerimi alacak, görebilmek için gökyüzünü kısarak bakacağım gözlerimi; Görebildiğim, alabildiğine mavi gökyüzünü renklendiren, Ellerimin…

Anneler günü, Anna Jarvis’in annesini kaybetmesi üzerine bu acıyı biraz olsun hafifletmek ve diğer insanlara annelerin önemini belirtmek üzere 1908 yılında…

Havalar ısınmaya başladı, güneş bulutların arasından gülümsüyor; rüzgâr onun gülümseyişine pek aldırış etmediği için sert, sert esiyor. Kuşlar cıvıldamaya çoktan…

Yaşam şartları  çok zorlaştı, ekmek aslanın ne midesinde ne kuyruğunda gibime geliyor artık; önceden zor olan şeyler için gün geçtikçe…

Korkmadan en son ne zaman yüzleştik içimizdeki sesle, aynaya detaylı en son ne zaman baktık?Ne kadar memnunuz bize sorulmadan verilen kararlardan;…

Evvel Zaman İçinde  Çocuklardık…Yaramaz, uslanmaz, gözyaşları dinmez; bir o kadar da masum ve gülmek denen şeyi en iyi şekilde hakkını…

“Bir kişiye yapılan haksızlık,  bütün topluma karşı  işlenmiş bir suçtur.  Bu bilinci paylaşmak ve bu sorumluluğu yerleştirmek  zorundayız.  Uygarca paylaşılan…

Teknoloji hızla gelişiyor hızına yetişmek giderek zorlaşıyor, yaşamımız gün geçtikçe kolaylaşıyor. 2010 dayız bunların olması normal dimi! Çocukken izlediğimiz kurgu…

2009 geride bırakmaya sadece saatler kaldı.Yeni yılı karşılamak için hepimiz heyecanlıyız.2010’un yeni bir yıl olması haricinde İstanbul için çok ayrı…

Kazandıklarımızla, kaybettiklerimizle yeni bir yıl; Ben de çok şey bekledim hayattan Aslında kendimden Yapamadım, kahrolası Yazılar yazdım Çocuklar, aşklar, savaşlar…

Açılım dediler: Onlar konuyu daha tam açmadan biz açıldık. Nasıl mı? Halimize baksanıza; her gün ayrı mahalleler de, ayrı illerde hemen…

Umutsuzluk, işsizlik ve güvensizlik… Nasıl yorulduk bu kelimelerden bu kelimeleri cümle içinde kullanmaktan nasıl da bıktık. Bir o kadar da…

Her şeyin ilacı zamandır: bunu kendimize bir ninni gibi söyleyip durduk. Peki, hiç zaman, zaman karşısında sabırsızlanmaz mı? Zamanın korkuları…