Umutsuzluk, işsizlik ve güvensizlik…
Nasıl yorulduk bu kelimelerden bu kelimeleri cümle içinde kullanmaktan nasıl da bıktık.
Bir o kadar da alıştık böyle yaşamaya. Her birimiz ayrı, ayrı telaşlar içinde ekmek kavgamıza düştük.
Bu kavgayı yaşam biçimi haline dönüştürdük her gün biraz daha hırslandık hırslandıkça bir şeyleri unuttuk, değiştik. Gittikçe doğamızdan uzaklaştık ve her doğasından uzaklaşan canlılar gibi mutsuz olduk ve acıdır ki mutsuzluğumuz ve umutsuzluğumuz gün geçtikçe artıyor.
Yaşam koşulları diyoruz ne yapalım…
Ama bizi bizden, doğamızdan uzaklaştıran bu yaşam tarzını niye benimsedik? Niye böyle yaşamaya mecbur edildik?
Sizce suç yaşam koşullarında mı (!)?
Yoksa bu düzen içinde gün geçtikte vazgeçmememiz gereken bazı duygularımızdan çabuk vazgeçip; her günümüz kaygılar içinde geçerken anlayışımızdan ve en önemlisi güler yüzümüzden vazgeçen bizlerde mi?
Bunu düşünmeliyiz bence…
Aslında o kadar çok özledik ki korkmadan sohbet etmeyi, gece hiç korkmadan dışarı çıkmayı ve düşündüklerimizi özgürce karşımızdaki ile paylaşmayı…
Hayat bizi yoruyor üzüyor ama bizim doğamızı değiştirecek kadar onun akışına kapılmayalım.
Biz yapamıyorsak bile;
Lütfen ne olursa olsun karşınızda ki kişi size bu koşullar altında gülümseyebiliyorsa sizde o gülümseye karşı saygınızı yitirmeyin.
Kendi değerlerimizi yitirmeden güzel izlerin peşinde gülümseyişimizle hayatta dair ne varsa yaşamaya…
İmren Büyükkaya
Yazınızı çok beğendim, kesinlikle haklısınız…
Güzel bir gülümseyiş tebrikler..
İmren abla yazılarında senin gibi içten ve samimi ellerine saglık çok güzel olmuş
insanın kendini hayata kaptırdığı bu günlerde gülümsemeyi bize hatırlatan bir yazı olmuş tebrikler
imren hanım yazınızı okuduktan sonra anladımki gerçektende bizler bu güzel duyguları unutmuşuz.hatta unuttuğumuzu dahi unutmuşuz.siz ve sizin gibiler arada bizlere hatırlatması gerekir…
gülmeyi unuttuğumuz bu günlerde saygı ve sevgiyi hatırlattığınız için teşekkürler
Güvenle gülümsemek çoğumuzun yapamadığı birşey şu zamanda,İnşallah daha güleryüzlü ve en önemlisi daha güvenli yarınlara…