Uzun yıllar önce idi. Küçük bir kapı aralığından denize bitişik toprak bir sahanın üzerinde siyah beyaz eşofmanları ile ısınmaya çalışan birkaç adam gözüne çarptı önce… Başlarında hafif göbekli orta yaşlı bir adam onları idare ediyordu. Kale direkleri bile soğuktan büzüşmüştü sanki. O an bütün futbolcuları görmeye çalıştı. Yaptıkları işten ve giydikleri formadan hissetikleri ruhun ne denli büyük olduğunu anlamıştı. Beşiktaş sevgisi idi onları orada buluşturan…
Şeref stadı üzerinden çok zaman geçti. Ancak Gordon Milne döneminde pekişen ve diğer antrenörler döneminde devam eden farklılık hiç değişmedi.Ferdinand ‘ın üzeri çamurlu formasından,Osvaldo Nartallo ‘nun sempatikliğine, Amokachi ‘nin futbolundan madida ‘nın sambasına…
Gelen yabancılar da bir süre sonra bizden biri gibi oluyorlardı.

Beşiktaş ‘ı Beşiktaş yapan değerler arkadaşlık,takım ruhu ve centilmenlikti. Bu gün bir çok örnek sporcunun kariyerinde Beşiktaş’ı görmemizin nedeni de bu…

Şimdiler de ise Carvalhal bu misyonu devam ettiriyor. Antrenörlük yeteneğine ve mütevaziliğine pek çok kişinin şapka çıkaracağına eminim. Bu takım yapısı itibarı ile şampiyonluğu göğüsleyecek güçte… Eksik yada takımdan ayrılan oyuncuların yerlerinin hemen dolmasından bunu anlayabiliriz .Bakınız Guti’nin bile eksikliği şu an neredeyse unutuldu. Koşan, sahaya hükmeden , çalışan bir takım görüntüsünde Beşiktaş…
Ve ilerleyen haftalarda artan yorgunluğun Beşiktaş ‘a uğramayacağına eminim.

Beşiktaş ‘ın yapması gereken tek şey Stoke maçında hissedildiği gibi ümitleri kaybetmemek… Zaten Beşiktaş ‘ı değerli kılan da bu değil mi…Güzel günler göreceğiz çocuklar şarkısında olduğu gibi. İnanmak…

Oğuz Akdeniz