Tecavüz bir insanlık suçu olarak kabul edilir.
Tecavüze uğramış bir kızı ailesinin; namuslarını temizlemek için öldürdüklerini okudum. Tüylerim diken diken oldu.
İnsan olduğum için utandım. Kadın olduğum için utandım. Hiçbir şey yapamadığım için utandım. Böyle zalim bir dünyada yaşadığım için utandım.
Allah insanları doğru yoldan ayırmasın. Vicdan denilen duygunun azaldığı zamanlarda, islah edilmesi gerekenlere islahları için cezaların verilmesi şarttır.
Tecavüz çok ağır bir suçtur, tecavüz çok çirkin bir suçtur, tecavüz aklın durduğu, ahlakın tükendiği, insanlığın bittiği sapkınlığın ortaya çıktığı bir haldir.
Bu konu ile ilgili yazdığım ve o zamanda beni çelişkili duygulara sürükleyen bir haberimi aktarmak istiyorum.
Topluma böyle ders verilmeli mi?
Toplum böyle bir derse niye ihtiyaç duyar?
Geçenlerde hepimizin tüylerini diken – diken eden bir haberi gazetelerde, televizyonda okuduğumuzda ve izlediğimizde resmen kanımız donmuştu.
Bir kadın, genç bir kadın, iki çocuk annesi bir kadın kendine çeşitli defalar tecavüz eden bir adamı, üstelik bu adam kayınpederinin kızkardeşinin eşi!
Evet… Bu adamı önce tüfekle vurmuş, hırsını yenememiş, kendini kaybetmiş, başını kesmiş, çuvala koymuş, köy meydanına götürmüş atmış.
Aman Yarabbi… Korku filmleri gibi…
Vahşet.
Büyük vahşet. Bakmaya bile dayanamazken bizler! Bir kadın, genç bir kadın gözünü kırpmadan yapmış.
Tövbe estağfirullah.
Şimdi derinlemesine bir inceleme yapmak, düşünmek, çok düşünmek gerekiyor.
Bir kadın nasıl bu hale gelir? Bir kadın nasıl bu kadar aklından, fikrinden olur, bir kadın nasıl bu kadar çıldırabilir?
Demekki bu kadına neler yapılmış ki aklının sınırları tükenmiş, ruhu bitmiş, dünyası yıkılmış, hayatı sona ermiş. Ermiş-ki:
“Yeteeeeer artık!”demiş.
“Yeter artık. Tecavüz öyle değil böyle olur. İstemediğim halde bana hayvanlar gibi saldırırsan böyle olur. Hayvanlar bile kendilerine zarar vermeyenlere saldırmazlar. Benden ne istiyorsun?”
Ne istiyordu?
Yazık değilmi?
Kadına, kendine, gurbetteki kocaya, diğer kadına, her iki tarafın çocuklarına, ailelere… Herkese, her şeye yazık değil mi?
Bu nasıl bir insanlık ayıbıdır? Bu nasıl bir zalimliktir? Bu nasıl insan haklarını hiçe saymaktır. Bir kadına nasıl silah zoru ile sahip olursun, onun çıplak resimlerini çekersin ve onu kendine mahkûm edersin, esir edersin. Her istediğinde tehditle evet dedirtirsin.
Sonra bir gün, bir gün, bir gün! Kadınları korkutmak kolay öyle mi?
Kadın güçlü değil, bir şey yapamaz, kimseye söyleyemez, kocasına haber veremez!
Doğru bunları yapamaz. Neden yapamaz biliyor musunuz? Kadına kimse hak vermez de ondan. Kadın kirletilmiş görülür de ondan!
Çocuklarından, kocasından olurda ondan!
Konunun – komşunun, eşin, dostun akrabaların yüzüne bakamaz da ondan!
Neden mi? Kadın artık bitmiştir, çünkü ona tecavüz edilmiştir.
Burada konuşulması gereken iki şey var. Bu kadını bu söylediklerimizle cezalandırıyoruz.
Toplumdan tecavüz edilmiş olarak ailesinden, eşinden çocuklarından uzaklaştırıyoruz.
İyide o zaman tecavüz edenden farkımız ne oluyor?
Tecavüz; istemediği halde bedenine darp eden, sahip olan, onun yaptığı eylem!
Aldığı bedenen ve ruhen yaralarına yeni tecavüzleri de toplum mu yapıyor?
Bu defada yine kadın istemiyor tecavüzler devam ediyor.
Koca boşuyor – tecavüzdür bu.
Aile dışlıyor – tecavüzdür bu.
Çocuklar uzaklaştırılıyor – tecavüzdür bu.
Bu kadının bu kadar ezilmesinin, aşağılanmasının, hırpalanmasının nedeni nedir? Kadın olmasımıdır? Kadın olmasaydı ne olacaktı? Şimdi kadının istemediği olay yine devamda…
Tecavüzcünün çocuğunu doğuracak! Nasıl olacak bu? Çocuk ve anne… Sevgi – şefkat – bebek ve anne…
Aman Yarabbi…
Ben bir anne olarak söyleyecek sözlerimin tükendiğini hissediyorum.
Bu kadın ne yapsın? Nasıl dayansın? Nasıl yaşasın? O çocuğu nasıl kucağına alsın?
Allah insanları doğru yoldan ayırmasın. Vicdan denilen duygunun azaldığı zamanlarda, islah edilmesi gerekenlere islahları için cezaların verilmesi şarttır.
Tecavüz çok ağır bir suçtur, tecavüz çok çirkin bir suçtur, tecavüz aklın durduğu, ahlakın tükendiği, insanlığın bittiği sapkınlığın ortaya çıktığı bir haldir.
Bir kadın genç bir kadın hangi ruh durumu ile böyle bir vahşeti yapabilir düşünsenize. Nasıl, hangi duygular, hangi eziyetler onu buraya kadar getirdi?
Burada o kadının güvendikleri olsaydı, ilkinde gereken yerlere gidilseydi. Hukuk devletinde yaşıyoruz herkes cezasını çekseydi!
Ahhhh. Deseydi, gitseydi, söyleseydi…
İyide kime? Kim anlayacaktı, kim dinleyecekti, kim kadının yanında olacaktı.
Kadın karakolda imza gibi kendince konuşmuş.
“Çocuklarıma kimse O…… çocuğu demiyecek, çocuklarıma namusunu temizleyen kadının çocuğu diyecekler.”
Kadının feryadıdır bu.
Kadının ızdırabından, acılarından arınmasıdır bu…
Nazan Şara Şatana
