Akla karanlıklar gelir.

Siyahtır, birde yağmur vardır şiddetli

Rüzgâr acımasız, hain, katı aldırmaz

Esmez, savurur, kırar, döker mahveder

Yıldızlar kaçmış, bilinmeyenler de yoklar.

Ay daha randevuda tutsak, görülmez

Gecenin izbe, talihsiz, karamsar siyahlığında

Dalgalarda sinirle gülmekteler.

Sesler, kahkahadan ziyadesiyle nasiplenmiş,

Korku haline bürünmüş durumda…

Vuruyorlar, sahile, taşa, toprağa elinden gelse ağaca!

Bir gemi, ayanda, beyanda, ortada, acınılacakta

Ne ön tarafı aydınlıkta, ne yan, ne arka ışıkta.

İzbenin karanlıklarındaki iblisler etrafta

Solukları gemicilerin içlerinde, kulaklarında gözlerinde

Korkuları had safhalarda, soğuk mu soğuk gecenin

Kararmış, siyah mı siyahlığında

Kalpleri de umutları gibi bitmiş, ya da bitti bitecek.

Yol yok, hayat bitiyor, şükür edecekler bir an bir lahza

Siyahlar, grilere dönüşse bile…

Nerede olsun ki aydınlık!

İşte tam o sırada, işte tam o anda,

İşte aynı anda…

Onlara uzaklardan biri göz kırpıyor.

Gelin yolunuz bu taraf, yalnız değilsiniz ben varım

Ben deniz feneriyim. Ben ışığım ben yolum. Gelin.

Kalpler ateşliklerini atıyor, yavaşlıklarını fırlatıyor

Yol var, griyi kim takar ışık var.

Gemiciler mızıkalar, alkışlar

Deniz Feneri görüldü…

Hiç birimiz darlarda, karanlıklarda, kimsesiz kalmayız, hepimizin bir deniz feneri olur, darda kaldığımızda yanımızda olan dostlarımız, yakınlarımız canlarımız olur inşallah…

Nazan Şara Şatana