Teoman Ermete’yi Kaybettik!

O turizmde bir duayendi…

Teoman Ermete’nin vefat ettiğini duyduğumda içime bir boşluk daha eklendi. Bir sürü boşlukların yanına.

Bir kıymet, bir duayen, bir turizmci, bir beyefendi bu dünyadan göç etmişti…

O değerli biriydi, o kıymetlilerdendi…

Dostları çoktu, onu çok severlerdi.

Büyük işlere imza atmıştı, atmaya devam ediyordu.

Her insanın hayatında birilerinin adı daha bir altı çizili olarak hatırlanır. Benim hayatımda da Teoman Ermete dönüm noktası gibidir.

Gazetecilkiten turizme geçtiğimde önce bir turizm acentasında görev yapmıştım.

Sonra otelcilik mesleği için büyük bir acentanın oteller bölümünün yetkilisi ile görüşmeye gitmiştik.

Karşımızda sert bir beyefendi vardı.

İyi bir turizmciydi, bizlere turizmle alakalı soruları ard arda sıraladı. Kuralcıydı, ciddiydi. Turizmin ne kadar önemli olduğunu biliyordu ve bildiriyordu.

Benim gazetecilik yanım biraz sonra ağır basmış, benden de sorular gelince bundan çokda hoşlanmamıştı. Fakat cevaplandırmayı da eksik etmimişti.

Sonra bir çok konuyu halletmiştik ki sıra maaş kısmımıza gelmişti. Burada da çetin bir mücadale başlamıştı. Çünkü bir otelin müdür ve müdür yardımcısı olarak görev yapacaktık.

Müdürden oldukça emindi de ya müdür yardımcısı olacak turizmi bir yıllak acentada öğrendikleri ile bilen ve otelleri de sadece müşteri – misafir olarak kalan birine genel müdür yardımcılığı görevini vermek ne kadar doğru olacaktı.

Bunun muhasebesini yapıyordu bu her hali ile belliydi.

Aslında görev verirken müdürden emin olduğundan nasıl olsa müdürün de yardımcısını yetiştireceğini bildiğinden içi biraz rahattı üstelik genel müdürü kaçırmak istemiyordu. Sonunda onun hatırına binaen olur demişti.

Yarı ciddi yarı kavga halinde maaşlarımızda da anlaştığımızda hiç unutmam. Genel müdürüme:

“Alanya’ya giderken jiple git bir çok viraj var sen en iyisimi o virajlara biraz hızlı gir.”

Beni atsın istiyordu…

Gülmüştü ve bizde gülmüştük…

Hey gidi günler hey…

Uzun upuzun yıllar sürecek turizm neferleri seferimizde azsanmayacak kadar bir süre o bizim komutanımız oldu.

Yol gösterdi, akıl verdi, yanımızda oldu. Öğretti…

Ben çok şeyler öğrendim.

O farklı biriydi. O büyük bir adamdı.

Daha sonraları bizleri Ürgüp’te bir otelin açılışında görevlendirdi.

Kar – kış kıyamet… Oda gelmişti gelmesine de kar diz boyunu çoktan geçmiş ve onun ertesi günü çok önemli bir toplantısı vardı. İstanbul’a gitmesi gerekiyordu.

Gitmeyin denildi ama o tam bir iş adamıydı, sorumluluklarının bilincinde biriydi.

Kar – kış aldırmadı yollara düştü… İstanbul’a gitti gitmesine de bizde o varıncaya kadar bayağı merak ettik.

Sonra Teoman Ermete’nin saygıdeğer annesi ve babası ile tanışmıştık.

Annesi benim gördüğüm en güzel kadınlardan biriydi. Onu hep hayranlıkla izliyordum. Değerli çiftin birbiri ile ilgileri de çok hoşuma gitmişti. Onların hatıralarını dinlemek bana sadece keyif vermemişti, çok güzelliklerde öğrenmiştim.

Daha sonrada yıllar birbirini kovaladığında biz Teoman Ermete’yi çalıştığımız bir tesiste yemekte ağırlamıştık.

Eskilerden ve yenilerden,

Yeni turizmden ve yeni turizmden söz etmiştik.

Bu onu son görüşümdü…

Sonra kıymetli dostum Turgay Kıran’dan onun vefat ettiğini öğrendim.

Allah Rahmet Eylesin.

Nurlar içinde yatsın.

Ben onun ışığından aydınlanmışlardan biriyim.

Ben onun kıymet verdiği yol gösterdiği haydi bakalım iyi bir turizmci olmak için çok çalışmak, çok fedakarlık yapmak gerekir dediği öğrencilerinden biriyim.

Büyük değer böyle olunuyor işte.

Birçok kişi onunla anılarından söz ederken içinde hep güzellikler oluyor.

Turizm bir değerini kaybetti.

Ailesinin ve turizmcilerin başı sağolsun…

Nazan Şara Şatana