Bir anne oğlunun elinden tutmuş beklemekte, neyi biliyor musunuz? Elindeki kaba birilerinin bir parça yemek koymasını…

Bir kap yemek!

Bir umut olmuş ne hazin, ne acı. Nedir bu!

Neydi içimi bir resimde bu kadar acıtan!

Bu çocuğun makineye bakarken korkulu ifadesi mi, incecik bacakları, derilerinin kemiklerine buruşmuş hali mi? Yerlerin bilmem kaç zamandır su görmemiş toprak şekli mi? Annenin ayağında yerden kendini koruyan ince bir derinin üstüne sarılmış ipliklerden ayakkabısı mı? Çocukta zaten olmayan ayakkabı mı?

Bütün bu olmazların içinde onların şanslı olması mı?

Şans bunun neresinde!

Sıranın başındalar…

Ellerindeki teneke ile demir arası kabın içine konulacak bir parça yemeği alma sıraları onlara geldiğinden mi?

Arkalarında kızgın güneşin altında, kucağında olmayan sütünü emmeye çalışan bebeği ile bekleyen bir diğerinden!

Bir elinden tutuğu yavrusunu, diğer elinde tuttuğu yemek kabını, boynuna sarılmış diğer evladına bekle diyecek kadar hali olmayan annelerden mi?

Onlar gibi uzayan mecalsiz insanların sıralarının bu anne ile oğlun en önde olmaları mıydı şansları!

En öndeki garip anne; kim bilir şu an içinden neler geçiyor.

Elini tuttuğu yavru belki de o gün yiyeceği yemekle biraz daha yaşayacak, belki birkaç gün sonra ölecek. Umuda bakın: Heyhat!

Bu nasıl bir acıdır. Bu nasıl bir çaresizliktir. Bu nasıl bir insanlıktır.

Bunun adına kısaca insanlık dramı deyip geçmek nasıl bir şeydir!

İnsanlık ayıbı diyenler de var Peki!

Dedikten sonra ne olacak!

Dünya nerede, büyük devasa devletler nerede?

Ben anneyim, çocuklarım için hiç düşünmeden bir an bir salise canımı veririm. Bütün anneler verir.

Ben turizmciyim, bir tabak yemek yemesi için evladının peşinden elinde tabakla dolaşan anneleri çok bilirim. Ne tatil, ne deniz ne eğlence onların umurunda olmaz, umursadıkları kızlarının ya da oğullarının bir iki kaşık fazla yemek yemeleridir…

Oradakiler de anne.

Somali’dekiler de… Olsa ellerinde çocuklarını doyuracaklar, olsa ellerinde çocuklarına canlarını verecekler. Bunu bile yapamıyorlar ki…

Biz farklıyız, biz insanız, biz Türk’üz.

İşte Türk Milleti oradayız…

Nazan Şara Şatana