Delidir bazen şiir Aslında hep deli olmalıdır belki deHaniAkla uymayan uçuk kaçık HaniAykırı bir hayalin limanından kaçarak Açık denizlere yol alması gibi HadiŞimdi kapat gözlerini Yada açık tut ben öyle yapıyorum Ha bir de bilmiyorum Tutmak istermisin elimi Düşün Düşün ki eski bir tren garında Nostaljinin deminde usulca kulağına çalınan şarkılar arasında Şiir aramaya düşüyorsun yollara Kimsenin henüz bulamadığı hecelerin buluştuğu şiiri Akıl kârı değil amaAklına kabul ettiriyirsun pekâlâ Belki yalnızsın Belki de yalnızlığının elinden tutmuş bir başka yalnız şiire eşlik ediyorsun yol boyu Kimbilir 
Puslu buğulu camlardan seyretmek var yaDüşlerinde soluk soluğa koşan bilinmezliğiYol boyu dizilmiş  köyleri yaşıyorsun İçinde tanımadığın bir sürü hayatın varolduğuVeKarlar arasında saklı göz kırpan  kasaba ışıklarınıVeGökyüzüne dokunur gibi kafa tutan dağları Ruhunun derinliğinden fırlayan asi Aykırı düş satırlarını
Avuçlarının soğukluğunu gidermek istercesini ovalayıp ellerini Derince bir nefes alıyorsun yorgunluğunu yudumlarcasına Başını yaslayıp soluğunda buğulanan cama Şiirlerin peşinde koşmanın anlamını arıyorken kendinde Acı bir çayın avuçlarının arasında unutulup ılınmasını hatırlıyorsun bir anda Ve birde gözünün önünden hızla giden heceleri yakalamak istercesine hafızanı koşturmak telaşın sarıyor ruhunu
Anlatsan deli diyecekler Anlatmasan merak edecekler Hem deli desinler hem merak etsinler diyerek Umursamayan gülüşünü takıyorsun dudaklarının kıyısına Gözlerinin içine meraklı bir dizenin ışığı sığınırken Ruhunu aydınlatan en bilinmez hecelerin senfonisi yerleşiyor bir anda  Soluğun soluksuzca harmanlıyor düşlerine şehirler kurmuş bütün şiirleri Ve sen meraklı yalnızlıklar yolcusu Puslu bir mevsimin en aykırı sevişmelerini yaşatırken satırlara Avuçlarında buluşan sıcak düşlere sarılıp gülümseyerek seyre dalıyorsun şiir tadında 

Süheyla Güney Avcı