Geçen yıl genç bir ekip yeni bir tiyatro kurdu: Müphem Tiyatro. Çıkış oyunları Küller Küllere de bu sene 2. sezonuna giriyor. Oyunun oyuncuları İnanç Bükülen ve Dilek Güler ‘e merak ettiklerimizi sorduk.
Bu ekip nasıl kuruldu, yollar nasıl kesişti?
İ. B.: Oyunumuzun yönetmeni Cem Burçin Bengisu benim reklam sektöründen tanıştığım, hatta aynı menajerde olduğumuz için arkadaşlık ettiğim biri. Cem, Büşra Kuruca ile tiyatroyu kurup, oyunu seçtiğinde bana teksti attı. Yani teklif bana direkt geldi ama ben oyunu ilk duyduğumda bu oyun çıkmaz dedim. O ise büyük bir soğukkanlılığı ile bana güven dedi. Bir yıldır bu oyun üstüne çalışmış, 30’a yakın kitap okumuştu. Haliyle haftaya başlıyoruz dediğinde başladık. Bizim yolda bulduklarımızı saymıyorum, her şeyi biliyordu.
HER OYUNDA BİRAZ DAHA ANLIYORUM PİNTER’I, MATRUŞKA BEBEK GİBİ AÇTIKÇA YENİSİ ÇIKIYOR
Harold Pinter’la ilişkiniz nasıldır? Hakim olduğunuz bir yazar mıydı?
İ.B.: Ben okulda İhanet metnini vs. okumuştum ama katmanlı bir analizim olmamıştı ve hiç sahnelememiştik. O yüzden spesifik bir hayranlığım oluşmamıştı. Ama çok kolay tuzağına düşürecek bir yazar olduğunu öğrenciyken algılamıştım. Daha önce de söylediğim gibi Cem’in bu oyunla ilgili herşeyi bilmesi ve bu oyunun neden Türkiye’de oynanmadığının aşikarlığı oyunu yakından anlamam için bana ışık tuttu.
D.G.: Benim de ilgi alanımda olan bir yazar değildi. Dediğim gibi başta sıcak da bakmadım. Ancak işin içine dahil olmam benim kendimi aşmama yardımcı oldu. Çünkü her oyunda biraz daha anlıyor, her oynadığımda yeni birşey keşfediyorum. Kim bilir belki de anlamak üstüne oynuyor olabilirim. Tabi İnanç’ın da dediği gibi Cem’in de bunda çok büyük payı var.
Matruşka bebeği anımsatıyor bu ifade.
Hem oyun hem de tiyatronun yeni olması iki bebek birden doğurmak gibi geliyor bana… Bu ne derece tekinsiz ya da ne derece motive edici oldu?
İ.B.: Bize hocalarımız Türkiye’deki bağımsız tiyatroların ne kadar zorlandığını anlatırlardı ama ben abarttıklarını düşünürdüm. İşin içine girince az bile söylediklerini farkettim. Bir mesleği icra etmek anlamında hiçbir mesleğin böyle zorlandığını görmedim. Ödenekli ya da ödeneksiz tiyatro olmanın farklılıklarını bir yere bırakıyorum, oyunu çıkarmak bile başlı başına ve devasa bir kaotiklik yaratıyor. Oyunda zorlanmak, karakteri düşünmek resmen 2. planda kalıyor çünkü. Afişleri dağıtmak, reklamı yapabilmek, biletleri satabilmek, insanlarla uğraşabilmek ve tüm bunları büyük bir parasızlık içinde yapınca, oyun çıktığında sen çoktan yorulmuş oluyorsun.
D.G.: İnanç’ın söyledikleri tüm düşündüklerimi yansıttı. Ben sadece Rebecca ile değişik bir bağ kurmuş olmamın da bir doğum olduğunu ekleyebilirim ve bu oyun bitince hiçbir seyircinin hemen salondan çıkabileceğini, bu doğumdan etkilenmeyeceğini düşünmüyorum açıkçası.
HEM ÖĞRETİCİ HEM DE TOPLUMSAL OLAYLARLA DİRSEK TEMASINDA BİR OYUN
Bu oyunu bir sinagogda oynamaya karar vermişken, Filistin İsrail savaşı patlak verdi ve ikinci dünya savaşını anlatan bir oyunu sahnelerken ansızın toplumsal bir sorumluluğu da ele aldınız sanki?
İ.B.: Pinter bu oyunu ilk sahneye çıkardığı zaman gazeteciler şunu soruyor: “Bu anne ve babanızın hikayesi mi?” Çünkü biliyorsunuz ki anne babası Yahudi kampındaymış ve Pinter ikinci kuşak olarak bunu anlatıyor. Pinter ise şöyle cevap veriyor. “Bunu böyle küçük bir yerden göremezsiniz. Bu sadece Yahudi Soykırımı ve otobiyografik bir öykü değil. Bu hikaye, dünya üstündeki bütün yıkımlar üstünedir.”
Bu oyunu böyle bir yerden okuyoruz biz de.
D.G.: Zaten benim oynadığım rol bu dünyanın bütün acılarını yüklenmiş bir kadın ve biz de bu oyunla dünya üstündeki tüm zorbalığı, acıları anlamaya çalışıyoruz. Bu Yahudileri de, Filistin’deki savaşı da ve oyun sonundaki slayt gösterisinde olan tüm diğer tarihi olayları da kapsıyor. Minör bir yerden almıyoruz kısacası anlatılanı.
Kendi rollerinize ne kadar büründünüz?
İ.B.: Devlin Rebecca’nın hayatındaki birçok erkek, bu karakterin esnekliği benim herkesi, her insanı, her insandaki ilkellikleri, farklı itkileri deneyimlememe yardımcı oldu.
D.G.: Provada bir ara Eric Morris çalıştık ve ben bir yerde hüngür hüngür ağlayacak gibi oldum çünkü kucaklayamadığım yerlerle yüzleştim. Neticede gerçekten Rebecca’ya dönüştüm gibi hissediyorum, dünyanın yükünü Rebecca aldıysa, ben de Rebecca’nın yükünü aldım galiba.
Seyircinin sizinle kurduğu ilişki nasıl? Unutamadığınız bir geri dönüş…
İ.B.: Bu oyunla ödül alan ışıkçımız Murat Kural’ın prova süreçlerinde bile hiç konuşmayıp, ilk oyun bittikten sonra “Çok saçma!” diye kahkaha atmasını unutmuyorum. Tam olarak Pinter etkisiydi bu tepki. Bir de hocamın “Bir rüya izledik.” demesinden çok mutlu olmuştum.
Peki seyirciye ne demek istersiniz ve bağımsız tiyatroların çoğalması için topluma nasıl bir mesajınız var?
D.G.: Biz tiyatroyla “Sesiniz sesimiz, yalnız değilsiniz, hep birlikteyiz.” diyoruz!
İlgili Haberler
Barış Manço’nun Kurtalan Ekspres grubunun üyelerinden Rec Rocero yepyeni albümüyle 2025’de tüm dijitallerde yayında! Kurtalan Ekspres Rec Rocero’dan masal gibi klip ve yepyeni single! Barış Manço’nun, 1972 yılında uzun yıllar birlikte çalışacağı Kurtalan Ekspres adlı grubu kurup yalnızca ezgi ve üslup açısından değil, sözlere ve konulara kadar tümüyle halk kültürümüzün öğelerini içeren parçalar yaptığı ekibin […]
İDOB’un Doğadan İlham Alan Büyülü Yeni Yıl Konseri, Atatürk Kültür Merkezi’nde… İstanbul Devlet Opera ve Balesi bu seneki yeni yıl konseri ile, mevsimlerin döngüsüne ve yaşamın yenilenmesine olan özlemi en güzel şekilde sahneye taşıyor. İLGİLİ HABER AKOM’dan İstanbul için sağanak yağış uyarısı 28 Aralık 2024 akşamı Atatürk Kültür Merkezi Türk Telekom Opera Salonu’nun görkemli atmosferinde […]
Bu toplumun en büyük sorunlarından birisi de eğitimdir. Eğitimde bir türlü istenilen başarı yakalanamamaktadır. Nedeni de gayet açıktır: Gelenekçi eğitimde ısrar edilmektedir. Eğitim, usta-çırak ilişkisi ile yürütülmekte… Eskinin doğruları, doğru kabul edilmekte… Disiplin, dayak eğitimin temeli görülmekte… Not ve ceza öğretmenin en büyük silahı sanılmakta… “Zeki çocuklar eğitilmelidir” denilmekte. Başarısız, tembel, yaramaz çocuklar, sistem dışına […]
İstanbul Devlet Opera ve Balesi ‘nin sahnelediği “Deli Dolu” opereti geçtiğimiz akşam Kadıköy Belediyesi Süreyya Opera Sahnesi’nde, Türkiye’nin en önemli müteşebbislerinden Süreyya İlmen Paşa anısına ithafen sahnelendi. Süreyyapaşa Göğüs Hastalıkları ve Göğüs Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nin bağışçısı olan ve girişimciliğinin yanı sıra, sosyal ve yardımsever kişiliği ile İstanbul Anadolu Yakası’na getirdiği birçok yeniliğin temsilcisi olan […]