Sanmayın ki, sizi düşmanlarınız alt edebilir,

Sanmayın ki, düşman belledikleriniz sizi arkadan vurabilir,

Bilmelisiniz ki, her ağacın kurdu kendinden olur,

Sizin adam zannettikleriniz sizi arkadan vurur,

Kurdu kendinden olmayan ağaç yıkılmaz,

Bu kurtçuklar asla insafa gelmez,

Bugün orada, yarın burada dolaşıp dururlar,

Gelen her gücü kendilerine hizmetkâr kılarlar,

Zamanı geldiğinde başka bir ağaca yerleşirken sürü halinde,

Ne arkalarına bakarlar ne de umursarlar yıktıklarını,

Midelerini tıka basa doldurmaktır bütün gayeleri,

Bütün dünyaları kendi menfaatlerinden ibarettir,

Dönektirler, bugün akağaçtadırlar, yarın karaağaç, kızılağaç,

Menfaatleri nereyi gerektirirse oraya koşarlar,

Menfaatleri neyi gerektirirse onu yaparlar.

Gün gelip kutsanacak yeni bir güç fark ettiklerinde,

Çürüttüklerini yıkar, yeni yerlerine kapılanırlar.

Aslında belki de onlar haklıdır,

Çünkü gittikleri her yerde baş üstündedirler,

Bilirler insanların egosunu okşamayı

Bilirler insanları kullanmayı,

Cüceleri dev, kötüleri iyi, hataları meziyet gibi gösterirler,

Ama insanlar da isterler, severler böyle yalanları, riyakârlıkları,

Kibirlerinin okşanmasını, el etek öpülmesini, pohpohlanmayı severler,

Bu kurtçuklar kıymet görürler ama kıymet vermezler.

Kendilerinden başka hiç kimseyi sevmezler.

Kapılandıkları her yerde daha bir semirirken,

Doğruları anlatmaya çalışanları düşman gibi gösterir,

İhanet ederler ama hissettirmezler.