Yunanistan’a, kısa ama güzel bir gezim oldu. İnternet ortamında yeteri kadar bilgi bulunduğu için burada Yunanistan’ı anlatmayacağım. Bu geziden döndükten sonra aklımda kalanlara değineceğim.

Şimdi gelelim aklımda kalanlara…

-Yunanistan’ın her yerinde havalimanları dahil, küçük pet şişe su 50 sent. Çünkü su, temel ihtiyaç maddesi olarak kabul ediliyormuş.

-Atina dahil gezdiğim şehirlerde gökdelen görmedim.

-Özellikle Atina’da duvar resimleri şehirleri süslüyor. Ancak Kavala’da durum farklı. Kavala’da bazı binaların duvarlarına, ağlayan gözler çizilmiş. Bu gözlerden gözyaşı yerine kan akıyor. 1974 Kıbrıs Savaşı’na Kavala’dan katılan ve hayatını kaybeden askerlerin aileleri tarafından çizilmiş olan bu resimler, tuttukları yasın ifadesiymiş.

-Parklarda ve meydanlarda tarihi kişilerin heykellerine rastlıyorsunuz. Yunanistan’daki tek Osmanlı paşasına ait heykel, Kavalalı Mehmet Ali Paşa’nın heykeli. Bunun nedeni, Kavalalı Mehmet Ali Paşa’nın Osmanlı’ya isyan etmiş olması.

-Atina’da boynuzlu troleybüs otobüslerini görünce şaşırdım. Çünkü bu otobüsler, benim çocukluğumda İzmir’de vardı.

-Atatürk’ün doğduğu ve çocukluğunu geçirdiği Selanik’teki evin bahçesinde bulunan 150 yıllık nar ağacı da ilgi çekici. Çünkü nar ağacının ömrü 60 yıl. Atatürk’ün bu ağacın gölgesinde oyun oynadığını düşünmek de heyecan verici.  
-Yerleşim bölgeleri dışında kalan yerlerde sıklıkla zeytin ağaçları ve ekili topraklar görüyorsunuz. Ekili topraklar olur da traktör olmaz mı?
-“Yunanlılar, Türkleri sevmiyor” şeklindeki görüşü destekleyen bir emareye rastlamadım.  Aksine Türklere karşı sempatiyle bakıyorlar.
-Burada kedileri “pisi pisi” diye çağırmayın, dönüp bakmıyorlar.
-Yunanistan’da özel okul yokmuş, yani eğitim paralı değilmiş.
-Yunanlıların yaşamlarında sosyal medya, bizde olduğu gibi fazla yer tutmuyormuş. Sosyal medya bağımlısı değillermiş. Yüz yüze görüşmeye ve dostluklara önem veriyorlarmış. Bu görüşmelerde eline telefon alan kişilerin, kendilerine saygısızlık yaptığını düşünürlermiş. Bu söylenenler doğru mudur bilmem ama, kafelerde zaman geçiren insanların elinde telefon görmedim.

“Aklımda başka ne kaldı?” diye düşünüyorum… Belki bize denk gelmiştir, yemekleri yağlı ve tuzlu. Sabahları yediğimiz yumurtaların üzerinde numara yoktu. Oysa, AB ülkelerinde üretilen yumurtaların, üreticisini ve üretim yöntemini gösteren ayırıcı bir kod ile işaretlendiğini okumuştum. Belirtmem gereken bir başka husus, tuvaletleri… Doğrusunu söylemek gerekirse tuvaletleri temiz.

Son söz… Gerçek olan şu ki, Yunanistan’a göre çok daha fazla gelişmiş bir ülkeyiz. Bu nedenle Yunanistan’ın, AB’ye alınmasına şaşırıyor insan. Bunun çeşitli nedenleri olabilir. Bence, Yunanistan’ın bir tarım ülkesi olması önemli bir etken. Avrupa Birliği, buradan beslenmeyi düşünmüş olabilir. Bu durum, Bulgaristan için de geçerli. Çünkü tarım ürünlerinin, Avrupa Birliği ülkelerine ulaşımı çok kolay.