Ey insan!

Bir dur Allah aşkına, bir dur da düşün.

Bu ne iştah, bu ne hırs, bu ne hız?

Nereye gidiyorsun, neye çabalıyorsun, ne yapıyorsun?

Sen kimsin, ben kimim, biz kimiz?

Kimden neyi kaçırıyorsun, neyle dolduruyorsun ceplerini?

Neyle dolduruyorsun mideni, beynini, yüreğini?

Bu dünyada ne işin var, ne adına harcıyorsun vaktini, yaptıkların ne için?

Sonunda ne kazanmayı düşünüyorsun bu kadar şeyi feda ederek?

Neden kaçıyorsun hayattan, düşünmekten ve kendinle baş başa kalmaktan?

Bu kadar mı korkuyorsun gerçeklerle yüzleşmekten, bu kadar mı?

Ölmeyecek misin?

Hesaba çekilmeyecek misin?

Sorulmayacak mı yaptıkların ve yapman gerekip te yapmadıkların?

Bir dur Allah aşkına!

Piknik yapma bu hafta sonu, sinemaya da gitme, eğlenme.

Maça gitme, gezme, tozma, televizyon izleme, alış veriş yapma.

Kaçma kendinden, anandan, babandan, çocuklarından, ailenden.

Kaçma ve bir bak onların yüzlerine.

Büyümüşler, yaşlanmışlar, değişmişler değil mi?

Bak evlatların büyüyor ve sen aslında farkında bile değilsin.

Çocuklar da gitmesin keman kursuna, çalmasınlar gitar, piyano.

Birkaç soru az çözsünler sınavlarına hazırlanırken, gitmesinler dershaneye.

Seninle olsunlar ama gerçekten seninle. Babalarıyla, analarıyla.

Al evlatlarını, eşini; git sabah kahvaltısından ta gece yarısına kadar ananın, babanın dizinin dibinde otur, yaşıyorlarsa eğer.

Vaktini kendinle ve ailenle geçir, onlardan kaçma.

Düşün, Allah’ı, Peygamberi, kendini, evlatlarını, ananı, babanı, hanımını, kocanı.

Kaçma hayattan, bak hep kaçıyorsun.

Yaşadığını, eğlendiğini sanıyorsun ama yanılıyorsun.

“Bir şeyler yapıyorum, bir şeyler kazanıyorum” sanırken aslında çok şey kaybediyorsun.

Kendine çok yazık ediyorsun çünkü hayatını ve bütün aileni kaybediyorsun.

Bir dur Allah aşkına, bir dur.

Hep eğlenmen, eğlendirmen, gülmen, coşman gerekmiyor.

Makam sahibi olman, para kazanman ve bunlar için insanlara kul, köle olman gerekmiyor.

Kandırıyorlar seni, inanma.

Ve bil ki; hayattan kaçtığın ve düşünmediğin her an şeytanın ve nefsinin esirisin.

Allah aşkına bir dur ve düşün.

Yaklaş Allah’a ve sor ki; Allah’ım “Ne yapacaktım ben?”

Cevabını al ve nasibin varsa ağla.