Nazan Şara Şatana:

“Bazı insanlar ilaç gibidirler.

Sıkıldınız, gerçekten o gün her yer gri görünüyor.

Bilinmez bir oflama poflama içindesiniz.

O zaman size huzur veren, size can sesiyle seslenen bir dostu arayın.”

“Seni arıyorum ama nedeni yok sadece derdim sesini duymak diyeceğiniz bir dostunuzu arayın.

Yok mu?

Eyvahlar olsun, bu anlamda şanslı değilsiniz.”

Ben kırk bin kere maşallah şanslıyım.

Benim Erhan Yazıcıoğlu beyefendi arkadaşım var, dostum var, güzel insan var.

“Bir ben mi mutlu olurum onun sesini duyduğumda.

Yok yok sakın öyle sanmayın.

Onun arkadaşları çok,

Onun dostları çok.

Onun sesinden haz alanlar çok.”

“Ne olursa olsun telefonun ucundadır ve her defasında Nazocuğum diye açar telefonu.

Buyurum daha ilk kelimeyle derin bir soluk alırsınız.”

“Boşuna insan olunmuyor.

Boşuna sanatçı olunmuyor,

Boşuna konuşanlardan olunmuyor.

Boşuna güzel enerjileri telefonda bile karşı tarafa aksettirecek kadar güzel yürekli olunmuyor.”

“Hal hatır, ne yaptın, ne yaptım.

Neredesin, neredeyim.

Yeni oyunlar, dizi, sinema çalışmaları ondan,

Yeni kitap, yeni TV programı, senaryo dizi çalışmaları benden.”

“Çoluk çocuk muhabbetleri.

Onun gözünün çırası canı eşinden de söz ettikten sonra griden pembeye, maviye dönüştüğünüzü anlamadan yâda iç huzurunuzun sağlandığına emin olduktan sonra veda kısmı.

Ohhh.

Bir Erhan Yazıcıoğlu muhabbetinden sonra şarkı mı söylüyorum.

Yaşamın değerini daha mı iyi anlıyorum.

Ve diyorum ki:

“Allah’ım seni bağışlasın, esirgesin. Sen hep var ol ve hep hayatımda, hayatımızda ol.”

Ne mutlu böyle biri olmak.

Çok yakında biliyorum ki iyi proje ile gelecek ve biz hayranlıkla onu izleyeceğiz.”