Engelli eşi ve en büyüğü 12 yaşında olan engelli 3 çocuğuna yıllardır bıkmadan bakan Sibel Ateş, çocuklarının tedavisi için geldiği İstanbul’da bir başına hayata tutunmaya çalışıyor. Evinde çamaşır makinesi bile olmadığını söyleyen Ateş, “Onlar benim başımın tacı, bütün ihtiyaçlarını ben karşılıyorum. Çamaşırları bile elimde yıkıyorum, hiçbir yerden gelirim yok” dedi.

Başakşehir’de yaşayan Sibel Ateş, engelli eşi ile 3 çocuğunun tedavisi için 1 ay önce İstanbul’a geldi. Anne Ateş, küçükken geçirdikleri havale nedeniyle zihinsel engelli olan 3 çocuğu ve evlendikten sonra inşaattan düşerek zihinsel engelli hale gelen eşi nedeniyle çocuklarının yükünü tek başına omuzladı. Yıllarca çocuklarına bıkmadan, usanmadan büyük bir sevgiyle bakan anne, eşi Sedat Ateş ile 12 yaşındaki Turgutcan, 11 yaşındaki Sedanur ile 9 yaşındaki Ertuğrulcan’ın engeline çözüm arasa da maddi durumunun yetersizliği elini kolunu bağladı.

4 engelliye bakıyor, tüm çamaşırları elinde yıkıyor

Hayatını çocuklarının bakımına adayan anne, çocuklarının her birine tek tek yemeklerini yediriyor. Çocuklarının engellerine inat hayata gülen gözlerle baktığını söyleyen anne, eşi de çalışmadığı için 3 kardeşin okul ihtiyaçlarını bile karşılamakta zorlandığını ifade etti. Evindeki dört engelliye de bir başına bakan Ateş, kirada yaşadığı evinin eşyalarını da çevredeki vatandaşlardan temin ettiğini dile getirdi. Çocuklarının ve eşinin bakımının yanı sıra evin tüm çamaşırlarını elinde yıkayan anne, çocuklarını sokağa çıkarken bile yalnız bırakmadığını söyledi.

“Onları atamam onlar benim başımın tacı”

Çocuklarının okul ihtiyaçlarını bile karşılamakta çok zorlandığını ifade eden Sibel Ateş, “Ankara’dan buraya çocuklarımın tedavisi için geldim. Evimde eşyam yoktu, kaymakamlıktaki bir memurun verdiği adresten aldım. Hepsinin bütün ihtiyaçlarını ben karşılıyorum. 4 engellime bakıyorum, ev işi, çocukların okul ihtiyaçları, okula, hastaneye getirip götürüyorum. Ben onları atamam onlar benim başımın tacı, bir tanem” ifadelerini kullandı.

“Çamaşırları bile elimde yıkıyorum”

Bir evde 4 engellinin olmasının çok zor olduğunu ancak çocuklarına gözü gibi baktığını belirten anne Ateş, “Zorlandığım halde bakıyorum tek isteğim okusunlar. Çocuklarımın yemeğini ben yediriyorum, bütün ihtiyaçlarını ben karşılıyorum, çamaşırları bile elimde yıkıyorum. 3 tane çocuğum var 3’ü de engelli, 3’üne de gözüm gibi bakıyorum. Sokağa bile çıksalar yanlarındayım. Ankara’da otururken evde bakım aylığı alıyordum il değiştirdiğim için kesildi, hiçbir yerden gelirim yok” dedi.